E-bike & Ski: Roadtrip door Zwitserland

Het idee broedde al lang, maar toen de e-bike een feit werd was het plan snel uitgewerkt: een roadtrip dwars door Zwitserland van skigebied naar skigebied met als belangrijkste bagage de skispullen en een paar extra kleren.

Gezien de lange reistijd op de fiets naar Zwitserland kiezen we voor transport van de fietsen voor de camper. We slaan ons basecamp op in Lenzerheide. Daar laten we ons huis op wielen voor twee weken achter op de camping. Met de trein had ook gekund, maar uiteindelijk hebben we voor het gemak en de luxe gekozen voor onze eigen camper.

Voordat we op het zadel kruipen verkennen we het skigebied. In twee secties staan we boven op de Rothorngipfel. De rode piste gebruiken we om even weer in te komen en pakken meteen het stoeltje door naar het beginpunt van de imposante liftverbinding met Arosa. We zweven letterlijk naar de overkant en wisselen steeds tussen de rode en blauwe pistes in de kom boven Arosa. Het is heerlijk skiën, ondanks de warmte. De lentezon doet goed haar best de sneeuw om te toveren in een soort yoghurt. We nemen een koffiepauze in het dorp en hoppen dan weer terug naar de verbindingslift. Rond een uur of twee pakken we de bus terug naar de camping. Tijd voor de eerste etappe op de fiets.

Korte broek

We staan klaar voor vertrek. De laatste check, want wat we nù vergeten, halen we niet meer even op. Een kilo of 20 aan bagage per persoon verdeeld over de vier fietstassen en een klein skirugzakje met onze safetygear vormt de basis. De skischoenen passen precies in de waterdichte fietstassen. Bij mij achterin en de kleinere maat schoenen van mijn vrouw kunnen in de voortassen. De ski’s en stokken zetten we vast met handige riempjes. We hebben in Nederland een paar proefrondjes gereden, maar nu wordt het ernst. De zon brandt en ik kies voor de korte broek. Wie had dat gedacht. Op wintersport met de fiets in korte broek! Ons doel voor vanmiddag is Chur. De kortste weg is een afdaling van 20 kilometer, maar wij kiezen voor een mooi ommetje en gaan richting Tiefencastel en via Thusis en Reichenau naar Chur. Met 65 km/h knal ik omlaag.  Zweef door de haarspeldbochten alsof ik op een motorfiets zit. Wat is de fiets superstabiel met al dat gewicht. Ook van de rijwind heb ik geen last met die ver uitstekende ski’s. We peddelen gemoedelijk naar Chur en schuiven aan de kaasfondue.

Rhätische Bahn

Om half negen blaast de conducteur op zijn fluit. De trein zet zich langzaam in beweging en we boemelen richting Disentis. De fietsen met bagage ging gemakkelijk mee, hetgeen in Zwitserland nooit een probleem is zolang je maar een kaartje koopt. We hebben onze route zorgvuldig gepland en door gebruik te maken van de Rhätische Bahn kunnen we meer skigebieden aandoen én bepaalde bergpassen hebben nog ‘Wintersperre’ en moeten we wel met de trein. We slingeren dwars door de Rheinschlucht, de Grand Canyon van Zwitserland. 

Het is indrukwekkend hoe het water de kloof heeft gevormd. We zullen hier overmorgen nog terugkomen op de fiets als we van Laax naar Scuol verplaatsen. Twee uur later klikken we de ski’s onder en checken het skigebied. De nieuwe lift die Disentis met Andermatt/Sedrun moet gaan verbinden is nog in aanbouw, dus we blijven aan de kant van Disentis. De sneeuw is zwaar en helaas is het off-piste te gevaarlijk vandaag. Ook het zicht wordt rap minder en de eerste sneeuwvlokken dienen zich aan. Tijd voor de wellness.

Als we de volgende ochtend wakker worden, sneeuwt het nog steeds en ligt er een vers pak. De weg is wel nat dus we kunnen opstappen. Met vals plat omlaag naar Ilanz en dan een fiks klimmetje naar Laax. De accu’s hebben het zwaar en ik trap in 5 kilometer 70% van de batterij leeg, ondanks een lage ondersteuning. Het totale gewicht is fors en dat merk je direct. We checken in bij Rockresort en al snel staan we in de gondellift. Tot onze verbazing komen we boven de wolken en hebben de verse sneeuw voor ons zelf. Wat een perfecte dag in de poeder! We genieten van elke bocht en wat is het heerlijk rustig op de berg en dat voor eind maart.

Firnschnee

We laten Laax snel achter ons en rijden een gravelpad steil omlaag de Rheinschlucht in. We passereen het spoor en klimmen dan weer stevig omhoog om boven langs de kloof te rijden. Het uitzicht is fantastisch met in de verte de witte flanken van het skigebied van Laax-Flims. Omdat de Fluelapas gesloten is moeten we weer met de Rhätische Bahn. Het inladen gaat nu met iets meer routine en een uur later zitten we al weer op de fiets richting Scuol.  

We verblijven in het superleuke Bellaval hotel direct aan de voet van de bergbaan dus we hebben al vroeg de lift.  De beloning is de beste voorjaarssneeuw die er bestaat. De zachte firn knispert onder de ski’s. Elke afdaling is een feestje en de Traumpiste naar Sent is een aanrader. In Sent nemen we de postbus terug naar het Hotel, want we rijden vandaag nog naar Bergün op de Albulapas.

Inspiratie

In Samedan stappen we weer in de trein en kronkelen door tunnels en over viaducten naar Bergün aan de andere kant van de pas. We overnachten in het Kuurhotel en genieten van een fantastisch menu. Het skigebied van Bergün is klein maar fijn, we bezoeken het Rhätische Bahn museum en vervolgen onze weg naar Davos. Een prachtige route langs het beroemde Landwasserviaduct. Moe maar voldaan ploffen we in onze hotelkamer nadat de receptionste van het hotel met verbazing naar onze fietsen had gekeken. ‘Auf’s Rad? Mit Schi?’

We crossen vanaf de Weissfluhgipfel dwars door het Parsenn skigebied. Hier een drukte van belang in tegenstelling tot de kleinere skigebiedjes in Graubünden waar het heerlijk rustig was. Ook de koffie was een stuk duurder, wat maar weer bewijst dat de grote namen in trek zijn, maar niet altijd het beste te bieden hebben. Veel tijd hebben we eigenlijk niet want er staat ons nog een lange fietstocht te wachten: de Berninapas!

We sjezen omlaag naar Klosters, komen precies op tijd aan voor de trein naar St. Moritz en stappen een uurtje later uit in Samedan. Zo, de eerste bergpas staat op het menu. Ons volgende hotel ligt boven op de Berninapas op ruim 2310 meter. Geleidelijk klimmen we omhoog en laten Pontresina al snel achter ons. In de verte zie ik de Piz Palü. We passeren de Diavolezza waar we een heuse attractie zijn met de ski’s op de e-bike. De toerskiërs en freeriders die net van de berg komen willen er alles over weten en maken foto’s. We zijn een bron van inspiratie. We komen tegen vijven aan bij de Ospizio Bernina. We krijgen een kamer met uitzicht op de Bernina, in de keuken een Italiaanse kok en een prachtige sterrenhemel. Het leven is goed in de bergen..

Morteratsch

Stipt op tijd knarst de Bernina Express het stationnetje binnen. Gewapend met onze freerideski’s stappen we in richting de Diavolezza, een van mijn favoriete skigebieden in Zwitserland. Boven op 2973 meter tuur ik door een verrekijker en zie groepjes toerskiërs de graat oplopen van de Piz Palü. Herkenbaar, daar ben ik ook geweest. Een indrukwekkende klim naar de top op 3905m. Maar vandaag doen we het anders. We glijden door de entree van de Morteratsch route over de gletsjer. Piepercheck en langzaam over de verijsde wand omlaag. Niet eenvoudig want het is knoerthard opgevroren. Onderin wordt het beter en glijden we over de eindeloze ijsrivier. Wat een utzicht en wat zijn de bergen hier toch imposant. We kijken in diepe gletsjerspleten en kunnen het blauwe ijs aanraken. Aan het eind van de route rust iedereen uit bij het stationsrestaurant. Een gezellige drukte en een trefpunt van (toer)skiërs, wandelaars en langlaufers. De trein pikt ons weer op en brengt ons terug naar de Ospizio. We liggen vroeg op bed. Morgen de Julierpas en terug naar Lenzerheide. De ‘batterijen’ zullen het zwaar te verduren krijgen en wij ook, want we zullen spaarzaam moeten rijden…

E-bike in de bergen

We reden op fietsen van Santos, het oer Nederlands fietsmerk dat bekend is onder de wereldfietsers. Door gebruik te maken van extra batterijen hoefden we onderweg niet op te laden. Ondanks de trapondersteuning hebben we nog behoorlijk moeten stoempen op de bergpassen. Zeker boven de 5% stijging werkt het gewicht flink tegen je en compenseert de trapondersteuning hooguit het overgewicht van de fiets en de extra bagage.

Over Bert Romani

Bert Romani is werkzaam bij OutdoorXL en heeft van zijn hobby zijn werk gemaakt. Hij is in de wintersportwereld geen onbekende. Als voormalig hoofdredacteur van Ski Magazine en later als uitgever van Wintersport Magazine is hij gewapend met fotocamera inmiddels in meer dan 400 skigebieden afgedaald. Zijn favoriete wintersportland is Italië en dat heeft vooral te maken met de prijs van een cappuccino en een bordje pasta...